Nie jest to opowieść o najbardziej rajskiej wyspie, gdzie jedynym dźwiękiem jest szum morskich fal. Mahé jest inne od pozostałych seszelskich wysp. Bywa tłoczne, ale też kolorowe, żywe i autentyczne. Tu serce archipelagu bije w kreolskim rytmie, a turyści są niemal niewidoczni na tle lokalnych mieszkańców. Warto spędzić tu kilka dni nie po to, by odpocząć, ale by doświadczyć. Wyspiarskiego, nieśpiesznego życia, różnorodnej natury i chyba najpiękniejszych widoków Seszeli rozpościerających się z tutejszych szczytów.
Tag: wyspa
Pafos. Kult Afrodyty w cieniu masowej turystyki
Pafos łączy w sobie dwie dusze. Starożytną, zakorzenioną w mitach i zabytkach, oraz współczesną, pulsującą życiem nadmorskiego kurortu. Zgodnie z mitologią grecką to miejsce, gdzie z morza wynurzyła się Afrodyta, bogini miłości. W tym kontekście Pafos stało się także symbolem narodowej tożsamości, gdyż Cypr jest nazywany „Wyspą Afrodyty”. Zbudowana na wybrzeżu wielka świątynia bogini była jednym z najważniejszych miejsc kultu w starożytności, przyciągając pielgrzymów z całego świata hellenistycznego. Dziś tutejsze plaże i wysokie temperatury są magnesem przede wszystkim na turystów.
Transport publiczny na Maderze
Głównym powodem, dla którego długo odkładałam podróż na Maderę, była obawa, że bez samochodu nie zobaczę najciekawszych zakątków wyspy. Co najwyżej mogę zwiedzać miasta, ale nie lewady, najpiękniejsze punkty widokowe czy magiczny Las Fanal. Tymczasem transport publiczny na Maderze działa sprawnie i nie drenuje kieszeni turysty. Co prawda nie wszędzie dojedzie się autobusem, ale wiele atrakcji jest w ten sposób osiągalnych. Na przykład Dolina Zakonnic, klif Cabo Girão, Santana z kolorowymi domkami czy Półwysep św. Wawrzyńca.
Krótki przewodnik po Maderze
Madera to wyspa zawieszona między światem realnym a baśniowym, jakby wyrwana z oceanu przez rękę mitycznego boga. Góry spotykają się tu z morzem, rajskie kwiaty zdobią każdy wycinek lądu, a gęsta mgła unosi się nad pradawnymi lasami wawrzynowymi. Choć Madera jest miejscem dla każdego i naprawdę każdy się nią zachwyca, w jej naturze nie leży szybkie odhaczanie miejsc polecanych przez blogerów i instagramerów. To wyspa, która wymaga uważności, odkrywania, wysiłku (także fizycznego) i czasu. Dopiero wówczas jesteśmy w stanie w pełni docenić jej różnorodność, przyrodę i piękno.
Wyspa La Digue. Tak wygląda seszelski raj
Gdy myślimy o wakacjach marzeń, oczami wyobraźni widzimy chatkę z widokiem na ocean, długie, piaszczyste plaże i wygodny leżak z dużym parasolem. Ale istnieje jeszcze lepsza alternatywa. To chatka w środku bujnego ogrodu z egzotycznymi owocami i smukłymi palmami, jeżdżenie codziennie na rowerze i przedzieranie się na niemal puste plaże przez ogromne głazy lub równikowy las. Tak właśnie wygląda czas spędzany na seszelskiej wyspie La Digue. Dla mnie to raj na Ziemi. I już nie potrzebuję go nigdzie indziej szukać.
Vallée de Mai i Fond Ferdinand. Prastare rezerwaty Seszeli
Jeśli myślicie, że Seszele to tylko rajskie plaże, a dla miłośnika bliskości z naturą nie mają nic do zaoferowania, przychodzę z wyjaśnieniem. Na wyspie Praslin znajdują się aż dwa rezerwaty przyrody, w tym jeden wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Myślicie dalej: Eee, rezerwaty? To ma być ta super atrakcja? A jakże! Nie co dzień mamy możliwość spacerować po lesie deszczowym złożonym z gigantycznych palm, w którym żyją i rosną gatunki roślin lub zwierząt niespotykane nigdzie indziej. To jak podróż w czasie do czasów dinozaurów.