Nikt nie powiedział, że wszystkie destynacje podróżnicze muszą być trafione. Nikt nie wymaga, aby wpisy na blogu zawsze chwaliły i polecały opisywane miejsce. Dlatego tym razem nie będę rozpływać się w zachwytach i obiecywać, że na pewno tu wrócę. Bo Saranda jest miejscem, do którego nie wrócę już na pewno.
Tag: Albania
Poszukiwany, poszukiwana w podróży
W czasie wędrówek po innych krajach zawsze trafia się coś do odszukania, zaczynając od noclegu, a kończąc na tak prozaicznych i zdawałoby się nieskomplikowanych kwestiach jak sklep spożywczy, toaleta czy poczta. Jednak ich znalezienie nie zawsze jest łatwe, więc trzeba odwołać się do swojej kreatywności (ewentualnie ogromnego tupetu) lub poprosić o pomoc miejscowych. Poniżej przedstawiam listę moich małych podróżniczych poszukiwań, które najbardziej zapadły mi w pamięć.
Gjirokaster – srebrna wizytówka Albanii
Od 2005 roku Gjirokaster jest wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO. Ale już w 1961 roku władze albańskie postanowiły objąć je opieką, nadając mu status „miasta-muzeum”. A jest co chronić. Starówka położona na wzgórzu, pnące się w górę brukowane uliczki i charakterystyczne kamienne domy, które sprawiają, że miasto wygląda jak wymalowane srebrną farbą. Jedna z hipotez głosi, że to to właśnie od albańskiego słowa „arёgjend” (srebrny) wzięła się nazwa Gjirokaster.
Berat – albańskie miasto-muzeum
Pięknie położony Berat, wyróżniający się na tle pozostałych albańskich miast, które w żadnym razie nie pretendują do miana ośrodków turystycznych, w 2008 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Ale o jego walorach turystycznych i kulturowych znany nam już dobrze dyktator Enver Hodża był przekonany już dużo wcześniej. W 1961 roku oficjalnie ogłosił go miastem-muzeum.
Transport w Albanii. Jak się w nim odnaleźć?
Nie będzie w tym zbytniej przesady, jeśli określę transport w Albanii prawdziwym fenomenem. Dotychczas nigdzie nie spotkałam się z tak skomplikowanym, nieuporządkowanym i pozbawionym ram czasowo-przestrzennych systemem transportowym. Nie wiadomo nie tylko, o której coś odjeżdża, ale też skąd. Dlatego wszystkie osoby, które w tym chaosie się odnalazły i dotarły zgodnie z planem nie raz, a kilka razy z punktu A do punktu B, powinny dostać odznakę rasowego podróżnika.
Enver Hodża i tyrania w Tiranie
– Pokażesz mi pokój, gdzie się urodził Enver Hodża? – spytałam pewna swego. – A po co chcesz go oglądać? Skąd w ogóle o tym wiesz?! – przewodniczka wrzasnęła wyraźnie zirytowana i wlepiła we mnie swe wredne, małe oczka. Chciałam zniknąć w jednej sekundzie. Oprowadzając mnie po reszcie domu, w pewnej chwili odwróciła się, spojrzała na mnie podejrzliwie i powiedziała półszeptem: – A teraz zaprowadzę Cię do pokoju, który tak bardzo Cię interesuje.